دمي در دهكده كاريزالياس هرات

ستيز روزگار

زندگي يك بازي درد آور است
زندگي يك اول بي آخر است
زندگي كرديم و اما باختيم
كاخ خود روي دريا ساختيم
لمس بايد كرد اين اندوه را
بركمربايد كشيد اين كوه را
زندگي را با همين غم ها خوشت
با همين بيش و همين كم ها خوش است
باختيم و هيچ شاكي نيستيم
برزمين خورديم خاكي نيستيم