چوپان رمه را صبورانه به اینجا آورده است

رمه را صبورانه به اینجا آورده... بگذارید عرقش را پاک کند و گلویی تازه کند، بگذارید از ماژلان و کوچک خان بگوید، بانوی بهار در صدای غمگینش می رقصد. موج های دریا در چشم هایش خشکیده و این دانه های شن تحفه دریاست.